Programma // Muziek
Haley Blais
Als operazanger begonnen, nu zo indie als kan zijn én naar eigen zeggen de 'coolest fucking bitch in town'
Voor muziek kreeg Haley Blais alle ruimte: vanaf haar achtste zat ze in verschillende koren ('Mozart was my guy!') en werd ze door haar ouders om de oren geslagen met AC/DC, Queen en Sarah McLachlan - zo lang ze dat gemijmer van Bob Dylan, Daniel Johnston en Kimya Dawson maar lekker op haar slaapkamer luisterde. De zijdezachte indiefolk van Blais schreeuwt 'gelukkige jeugd' - denk Phoebe Bridgers' Punisher zonder angstschreeuwen maar met blazers en her en der een harp - en de worstelingen die ze op doorbraakalbum Wisecrack zo eerlijk bezingt, komen steevast terug op die ene wens: had ik m'n melktandjes nog maar! Ze is echt nog niet klaar voor de grote boze wereld, zweert de Canadese, maar de wereld wel voor haar.