Borokov Borokov

Kleinkunst in de discotheek, acid in de schouwburg. Het absurdistisch duo Borokov Borokov raakt nauw aan hoe Susan Sontag ooit 'camp' definieerde: "artifice, frivolity, naïve middle-class pretentiousness, and shocking excess." De Antwerpenaars schudden de ene na de andere genre-pastiche uit hun kolossale synthesizers - al glipt daar ook steeds vaker een serieuze floorfiller doorheen. Zeker sinds de heren tekenden op Magnetron Music (Fatima Yamaha, De Witte Kunst) en in het Engels zijn gaan zingen, is Borokov Borokov als een hallucinante, stroperige Soulwax. Dikke zoete stroop om je aan te laven als koek, maar blijf op je hoede. Ook in hun 'serieuze' tijdperk zullen de Borokovs geen streken zijn verloren.