POST aan huis: Vera Siemons
Legio ovensnacks en lichaamsbeweging door retourtjes brievenbus
Rare tijden, nietwaar? Je doet er niets aan, het is wat het is, et cetera. Maar juist nu is er behoefte aan contact, en aan muziek en kunst om deze periode mee door te komen. Daarom vertellen dezen en genen vanuit de contreien van the great wide open de komende tijd over de zaken die hen nu bezig houden en helpen om de gedachten te verzetten. Vandaag: 3FM-dj Vera Siemons.
Normaal gesproken ben ik de halve week op de 3FM-redactie in Hilversum te vinden, dat werk doe ik nu allemaal in mijn thuiskantoor. (Lees: ik heb de eettafel tot werkplek verbouwd, inclusief mengpaneel) Het uitzenden in het weekend gaat gelukkig nog door, dus daarvoor ben ik zaterdag- en zondagavond nog in de radiostudio te vinden. Daar leef ik normaal gesproken al de hele week naartoe, en dat is nu alleen nog maar meer geworden. Verder is het even afkicken van alle koffie en bier buiten de deur, die ik heel erg mis. Om nog maar te zwijgen over alle concerten en liveshows die ik gepland had staan.
Ik zit op dit moment bijna drie weken in thuisisolatie en het valt me tot nu toe heel erg mee. Ik woon samen in een klein appartementje zonder tuin of balkon, maar het gaat bijzonder goed! Ik eet ineens een stuk gezonder (want neem de tijd om te koken) en ben de rondjes langs de bakker, viswinkel en koffiewinkel hier in de straat nog meer gaan waarderen. Ook neem ik mijn (zelfopgelegde) taak om te zorgen dat er altijd bier koud ligt en een fles goede wijn op voorraad is, zeer serieus. Hoewel ik midden in een stadscentrum woon, in een toeristische straat die nu uitgestorven is, mis ik die drukte het meest. In de zin van: dat er altijd wel een bekende ergens in een café in de buurt zit, of dat je uit werk nog even met een vriend(in) ergens buiten de deur gaat eten. En concerten, had ik dat al gezegd? Het geluid van rolkoffers kan me gestolen worden, ik ben heel blij met die rust. Maar toch, ik ben niet voor niets naar een stad verhuisd.
Mijn drie dingen die me door thuisquarantaine heen slepen:
1. Animal Crossing
Het is vast niet het meest romantische antwoord, maar eerlijk: gamen is wat je nu hoort te doen. Of dat nou, lekker analoog, jezelf helemaal verliezen in Scrabble is, of zoals ik met bloeddoorlopen ogen achter een scherm: geef toe aan de innerlijke puber. Er is nu geen fomo. Ik heb meegedaan aan de hype van Animal Crossing op de Nintendo Switch en ik schaam me er niet voor. Het is fantastisch om alles wat je nu niet kunt doen (naar buiten gaan, andermans huis binnenlopen, nachtvissen…) dan maar op een beeldscherm uit te voeren. En vooral het feit dat het een heerlijk kneuterige game is, waar je heel veel aan je (online) vrienden hebt, werkt verbroederend. Terwijl ik dit typ ontvang ik een espressokan als cadeau in mijn brievenbus. Op Animal Crossing dan hè, maar van een bekende. Best of both worlds.
2. Ovensnacks uitproberen
Ik heb ineens meer tijd voor eten, dus ik kook vaker dan normaal. En da’s niet moeilijk, want ik haat koken. Maar juist daarom hóu ik zo van de oven. Alle snacks die ik mis probeer ik nu zelf te maken, terwijl ik mezelf ondertussen aanpraat dat het “maar zo goed is dat ik geen frituur heb”. Om vervolgens ovenfrikandellen (van de Vegetarische Slager) en aardappelkroketjes af te bakken. Mijn motto: alles wat je met mayo eet, moet je deze thuisquarantaine een keer zelf gemaakt hebben.
3. POST!
Om te doen vermoeden dat ik absolúút geen kluizenaar ben, had ik hier iets van sporten (buiten lekker hardlopen!) of balkonfeestjes neer kunnen zetten. Maar net als menig millennial heb ik de post herontdekt. Mijn oma (75) is een ware Greetz.nl-koningin, en zelf heb ik er nu een sport (ha-ha) van gemaakt om leuke lelijke ansichtkaarten te kopen en rond te sturen. Fijne bijkomstigheid, onder het mom van lichaamsbeweging, is dat ik dus af en toe nog naar de brievenbus loop.
Foto's door Marieke de Graaff.
Achter andere voordeuren vonden we meer POST aan huis verhalen, namelijk die van Amber Arcades, Sophia Bulgakova, Philip Vermeulen, DJ St. Paul, Eva Laurillard, Willem Smit, Maire Haverkort en Niek Nellen.
