Kunstenaar Nazif Lopulissa plukte wild voor de merchandise

Een verslag van hoe de shirts van Pinkorangeclub tot stand kwamen

Voor de merchandise van Into The Great Wide Open deze zomer liet kledingmerk Pinkorangeclub geheel volgens hun vertrouwde werkwijze een kunstenaar afreizen naar Vlieland. Nazif Lopulissa stapte half juli de veerpont op, geen idee wat hij aan de overkant aan zou treffen. Nog nooit op Vlieland geweest, een reis van vijf uur lang maakte hij ook als hij naar Portugal zou gaan. Ver weg, zo voelde het zeker. Een mooi startpunt om het creatieve brein te laten ratelen. Later waren er bloemige shirts, maar daar zaten nog een hele hoop stappen tussen. 

De online verkoop is van start. De merchandise in samenwerking met Pinkorangeclub is hier te koop. 

Toen hij aankwam werd hij ontvangen door een grijs pak wolken. Gelukkig was zijn vriendin mee, en een paar lekkere flessen wijn. De tent werd hij zeker niet in gejaagd, hij huurde een fiets en trok erop uit. Het grauwe weer maakte de bloeiende bloemen die hij in de duinen tegen kwam misschien wel des te zichtbaarder. Hij vond ze in prachtige kleuren: oranje, geel, paars. Eigenlijk had hij in de eerste uren dat hij op het eiland was meteen al zijn inspiratie te pakken. Die vrolijkheid wilde hij vastleggen. Hij had ze kunnen schilderen, zoals hij gebruikelijk zou doen in zijn atelier in Rotterdam. Maar hij had zijn scanner meegenomen, oorspronkelijk voor het inscannen van een tekening.  

In zijn tent op Kampeerterrein Stortemelk legde hij de geplukte bloemen op het glas, waardoor hij zijn vondsten niet alleen als inspiratie liet dienen, maar ze ook verhief tot zijn objecten. De vorm bleef intact, de bloemen waren de vertaling van het eiland. Door te spelen met de compositie en de scans uit te vergroten werden ze speels om te buigen naar ontwerpen voor op de shirts die hij in gedachten had. Nazif bleef weg van het drogen van bloemen, omdat ze dan nou net die kleur zouden verliezen die hij zo mooi vond. De scan maakt zo puur mogelijk een opname van de natuurlijke staat van de bloem. Naderhand is er qua kleur niets aan het ontwerp veranderd, alle kleuren die uiteindelijk in de prints zijn gekomen zijn zoals ze al waren. 

De twee items die hier uit zijn gerold zijn een t-shirt en een blouse. Laatstgenoemde, ookwel het resort shirt, heeft iets weg van een Hawaii blouse of een souvenir in een strandwinkeltje ergens aan een kust waar je kunt surfen. Een eiland, bijvoorbeeld. Een bewuste knipoog, waar Nazif behendig mee werkt door alleen een suggestie te wekken van een bloemenprint, door hem zodanig te vervagen dat er vooral een kleurenwaas overblijft. Ook omdat het resort shirt niet een kledingstuk is, maar eerder een kunstwerk op zichzelf dat door de drager wordt gevormd. Elk item heeft een ander soort patroon, omdat de stof is geknipt uit één grote print. Al fietsend was de kleurenwaas ook maar suggestief. Pas als je afstapt, de bloem plukt en hem onderzoekt, zie je goed wat je voor je hebt. Deze precieze focus is dan weer mooi te zien bij de t-shirts. Daarop staat een selectie van bloemen en planten naast elkaar. De letters die er doorheen dansen zijn net als de fietspaden die door de velden lopen. Zo zijn beide items een momentopname van die fietstocht door de duinen.

Het houdt mooi verband met het werk dat Nazif normaliter maakt. Eigenlijk zouden deze scans een schets kunnen zijn voor een schilderij dat hij uiteindelijk dan nog zou voltooien. Zijn werk kenmerkt zich wel door de transitie van bloemen naar golven, vormen naar collages. Elk element wordt individueel geschilderd, uitgesneden, gepositioneerd. Speelsheid lijkt een lievelingswoord. Even komt de term onkruid ter sprake, en dat dat eigenlijk een oneerbiedige naam is. Wildgroei lijkt ons een mooi alternatief.

Voor vertrek heeft Nazif de gebruikte bloemen in de tent in een vaasje gezet, voor de volgende bezoekers.

De verkoop van het t-shirt en het resort shirt is van start en is te vinden via deze link. 

Het werk van Nazif Lopulissa is te vinden op zijn Instagram-pagina.