St. Paul's Flessenpost, deel 3: Hallelujah
Onze huisjock geeft antwoorden op al uw Levens- en Festivalvragen
Een overschot aan zendingsdrang bracht St. Paul de afgelopen jaren naar zo'n beetje ieder zichzelf respecterend festival van Nederland. Onze huisjock werd wijs door schade en schande, weet van de hoed en de rand én is zowel gepokt als gemazeld.
Kortom, hoog tijd om niet alleen meer als dj, maar ook als streng doch rechtvaardig raadsman op te treden: met zijn eigen flessenpost geeft Paul dit jaar als Great Wide Orakel antwoord op al uw grote vragen des levens en dilemma's die tijdens het festivalseizoen plots ook hoofdzaak lijken. Klim in de pen en zorg dat je beter voorbereid dan ooit naar Vlieland vertrekt.
Ook een brandende vraag aan Paul? Mail 'm naar paul@intothegreatwideopen.nl onder vermelding van 'Lieve Paul'. Vergeet niet de dop stevig op je fles te draaien.
///
Lieve Paul,
Van een lieve vriend ontving ik laatst de uitnodiging om samen met Pieter - al bijna 25 jaar mijn man - voor het eerst naar Into The Great Wide Open te komen. Maar hoe maken twee 50+'ers met nul festival- en kampeerervaring een succes van een weekend Vlieland?
Hartelijke groet.
Claudia
///
Lieve Claudia (en Pieter!),
Wat een eer te mogen reflecteren op jullie eerste festival ervaring. Deze verlate ontgroening prikkelt de midzomer verbeelding. Ik kan het dan ook niet laten heel even stil te staan bij de gedachte wat er gebeurd zou zijn als de lieve vriend geen vijfentwintig jaar gewacht had, maar dit meteen als huwelijkscadeau aangeboden had. Eens even zien. Met Claudia en Pieter op Lowlands 1994, samen kijkend naar Jeff Buckley en elke zucht die we slaakten was Hallelujah. Misschien nam hij jullie in dat jaar wel mee naar het Crossing Border festival en zagen jullie hoe Joop Schafthuizen op het hoofd van een Duitse schrijver ging staan, omdat die het in datzelfde hoofd had durven halen te flirten met zijn geliefde, Gerard Reve. Of, nee, nog romantischer, wie weet was de lieve vriend met de pet rond gegaan en werden jullie geheel verzorgd naar Glastonbury gestuurd om te horen hoe Johnny Cash en June Carter samen de klassieker “Jackson" zongen voor een uitzinnige weide.
Dat is allemaal niet gebeurd.
Edoch verre van getreurd!
Hoeveel mensen zouden er in deze tijden van festival exces niet met jullie willen ruilen? Terug naar dat eerste gevoel. Welk een zegen. Het gemiddelde festivaldebuut vindt plaats in de tienerjaren. Een leeftijd waarop je nieuwe ervaringen nog niet heel minutieus voorbereidt. En daar zit precies de kracht. Vervoering! Overdondering! Mijn voornaamste tip aan jullie zou dan ook zijn; laat het gebeuren. Elke stap op het eiland is een stap dieper in het festival. Laaf je aan zowel bos als podium. Luister naar zowel zee als meermin. Maar voordat dit nu een Veldhuis en Kemper gedicht wordt, moeten we het vooral even hebben over veldbed en kampeerspullen. Mits jullie om de paar biertjes een ijsje bij Bojan eten, komt het met dat genieten echt wel goed. Het is die nul kampeerervaring die me zorgen baart. Tijdens de eerste stormachtige editie van Into The Great Wide Open had ik een tien euro pop-up tent bij me. Het begrip natte droom kreeg dat weekend een heel nieuwe lading. Mochten jullie er nog vijfentwintig jaar aan vast willen knopen, dan raad ik eerst en vooral een goed onderkomen aan. En nu we het toch over jullie gouden bruiloft hebben: wie zal er dan op het podium staan? Billie Eilish met haar zoon op drums? Een hologram van Thom Yorke? Veel gaat het niet uitmaken, want wij zullen met weemoed denken aan die nimmer overtroffen eerste keer op Vlieland.
Xp
