Publieksrecensie van de zaterdag
De artiesten doen hun best op Into The Great Wide Open, maar hoe presteert het publiek eigenlijk? Hard//Hoofd recenseerde het publiek bij Kenny B en Ryley Walker op zaterdag 5 september.
Het publiek bij Kenny B
De zaterdag van Into The Great Wide Open begint met het optreden van Kenny B op het zonovergoten Sportveld. De stemming is vrolijk en de reggaezanger zoekt veel contact met het publiek: 'Hebben jullie veel Surinaamse vrienden?' Vele handen gaan omhoog. Op de vraag 'Houden jullie ook zo van de liefde' steekt niet iedereen zijn hand op, een teken dat niet alle bezoekers even goed opletten.
Twee nummers voor het einde van het concert zet Kenny B zijn grote hit in. Het publiek zingt mee en praat allemaal even Nederlands met elkaar, nous sommes neerlandaise. Er wordt veel gedanst, en mensen dragen hun kinderen op de schouders. Andere kinderen mogen vooraan staan, in het fotopad. Zo ook Marbee en Joelle, die ik na afloop spreek. Kenny B deelt foto's uit en de twee meisjes weten er ook eentje te bemachtigen. Hebben ze goed meegezongen?
'Ja,' vertelt Marbee, 'Want we zitten in een zanggroepje en daar hebben we het liedje heel veel geoefend'. Joelle vond het heel leuk om vooraan te staan, daar konden ze ook goed dansen. 'Maar de mensen achter ons, aan het hek, die dansten niet, die stonden gewoon maar een beetje te kijken'.
Hard//Hoofd oordeelt: het publiek verdient een 7. Voor een concert zo vroeg op de dag zat de stemming er al goed in en er werd goed geapplaudisseerd. Sommige mensen hadden het tijdens 'Parijs' echter druk met het opnemen van het nummer op hun mobiele telefoon. Na dit lied verlieten sommige bezoekers het terrein, wat natuurlijk not done is.
Het publiek bij Ryley Walker
Al voor aanvang verdient het publiek een bonuspunt: het Bospodium is vol! Iedereen zit op de heuvels tussen de bomen, klaar voor het gitaarspel en de zang van Ryley Walker. De singer-songwriter maakt grapjes met de bezoekers. Na een paar nummers merkt hij op dat de bosvallei net een stadion is. Spontaan wordt hij getrakteerd op een wave van rechts naar links. Ryley lacht: 'I didn't have the guts to ask for a wave - you self-sufficient people!'
Het publiek zit knus tegen elkaar aan en geniet zichtbaar. Glimlachende gezichten deinen mee op de muziek. In het zachte gras en in de hangmatten doet een enkeling een dutje.
'De mensen gedroegen zich rustig,' zegt Peter na afloop. Komt dat door het Bospodium, dat zich door zijn vorm goed leent voor een zittend concert? 'Nee hoor, want ik ben hier ook weleens naar een concert geweest waar het helemaal los ging. Maar het is juist een goed teken. Springen en schreeuwen is dit de muziek niet voor. Een goed publiek moet vooral luisteren, en de artiest de aandacht geven die hij verdient.' Peter koopt een plaat van Ryley Walker: 'ik ben vandaag fan geworden'. Geheel verdiend krijgt de nieuwe fan de plaat gesigneerd mee.
Hard//Hoofd oordeelt: het publiek verdient een 8,5; een 8 voor de fijne, warme, belangstellende sfeer en een half puntje extra voor de spontane wave.
Dit artikel is mede mogelijk gemaakt door hard//hoofd, online tijdschrijft voor kunst en journalistiek.
