Kunstenaar Susanne Khalil Yusef vertelt

“Het bos riep ook wel een duister gevoel in mij op.”

Tussen de bomen, op het strand, in het donker, bij licht en al luisterend, kijkend en navigerend presenteert Into the Great Wide Open ieder jaar een kunstroute. In gesprek met Susanne Khalil Yusef komen we meer te weten over haar werk We zullen dóórgaan ♫ dat tijdens deze festivaleditie in première gaat.

Wat kunnen bezoekers van jou verwachten op de kunstroute?

Voor de kunstroute heb ik een installatie gemaakt die in het bos staat. Het werk heet We zullen dóórgaan ♫.Hier zien bezoekers drie objecten van verschillende materialen bij elkaar staan. Het eerste object is een slang van keramiek op een pallet van brons. Deze slang draagt een boom met zich mee. Het tweede object is een felgroene lichtbak met een landkaart erop. Naast de lichtbak staat een witte stoel. Dit is een bronzen afgietsel van de bekende witte plastic tuinstoelen die ook wel bekend staan als ‘monobloc-chairs’ en berucht zijn over de hele wereld. Op dit soort stoelen heb ik veel gezeten tijdens mijn reizen door Palestina en Israël. Zittend op deze stoelen heb ik nieuwe mensen ontmoet en situaties beleefd die mijn verdere werk hebben beïnvloed. Ze herinneren mij aan Palestina, maar ze zijn zo wijdverspreid dat iedereen ze wel herkent en dat roept een gevoel van universele verbinding in mij op.

Vanuit welke insteek ben je dit werk begonnen?

Voor dit werk heb ik mij specifiek door het naaldbos op Vlieland laten inspireren. In het donkere naaldbos staan de bomen in rechte lijnen naast elkaar. Kale stammen met scherpe uitstekende punten. Het bos riep ook wel een duister gevoel in mij op. Het deed mij denken aan een situatie waarin snelgroeiende naaldbomen gebruikt werden voor het bedekken van de geschiedenis van dorpen in historisch Palestina. Vandaag de dag zijn dit bossen in Israël waar soms torens van kerken en moskeeën uit de grond steken. Het is een verhaal waar ik al langer mee bezig was, nu deed zich de ideale situatie voor om er een werk over te maken op deze prachtige locatie. Hierbij past het werk ook goed bij het algemene thema Traces van het kunstprogramma op het festival.

Kun je iets meer vertellen over het maakproces?

Dit is de tweede keer dat ik werk voor de kunstroute maak. Vorig jaar kon de tentoonstelling door de maatregelen voor het coronavirus helaas niet doorgaan. Dat kwam mij eigenlijk goed uit, want het werk voor de kunstroute kwam door een ongeluk niet op tijd af. De keramiek ontplofte in de oven en ik was veel langer bezig dan ik van tevoren had ingeschat. Uiteindelijk is het werk een aantal maanden geleden toch afgekomen. Ik heb een deel van het werk dat voor vorig jaar bedoeld was, gecombineerd met nieuw werk. Het eiland is niet vrij toegankelijk per auto, en de locatie in het bos is nog moeilijker te bereiken met zwaar werk. Het zal een uitdaging zijn om het werk op de juiste plek te krijgen.

Hoe was het voor jou als kunstenaar om iets te maken voor Into The Great Wide Open en op Vlieland?

Ik kende het festival hiervoor nog niet en was nog nooit naar Vlieland geweest. Na een locatiebezoek met de organisatie op Vlieland zag ik hoe prachtig dit eiland is en nu kan ik niet wachten om er weer te zijn. Het is erg leuk dat Into The Great Wide Open als festival ook een kunstroute organiseert, maar tegelijk is het spannend dat het werk niet in de standaard setting van een kunsttentoonstelling wordt gepresenteerd en buiten in het bos staat.