Its a classic masterpiece and I feel the need to spread the word
Programmeur Johan Gijsen over Ryley Walker
“Its a classic masterpiece and I feel the need to spread the word”, mailde ik Ryley Walker onlangs. Ik doelde op z’n tweede album Primrose Green, dat eerder dit jaar uitkwam. Soms heb ik dat; dan kan ik het niet laten om m’n liefde voor een album kenbaar te maken bij de artiest. Zelden eigenlijk. Nerd-alert, mensen: veel namedropping in dit website stukkie, de keerzijde van m’n enthousiasme.
Menig kwaliteitskrant en muziekmedium had het al geschreven. In de pers wordt de jonge Amerikaan vergeleken met grote Britse folk-artiesten uit de 60s/70s als Tim Buckley, John Martyn, Bert Jansch en de jonge Van Morrisson. Walker’s breekbare stem doet denken aan Nick Drake, terwijl zijn prachtige ‘fingerpicking skills’ getuigen van een groot muzikaal talent. Walker luistert veel naar Sonic Youth en wil zingen zoals John Coltrane de saxofoon speelt.
Vorig jaar was ik hem twee keer, in mei én november, misgelopen op m’n eigen Le Guess Who? Festival in Utrecht. Daar baalde ik stevig van. Hij was dan ook de eerste die ik opzocht tijdens een showcase in Austin, Texas.
Nóg meer dan op plaat wist Ryley Walker zich te onderscheiden van alle wildgroei aan hedendaagse folky’s. Z’n uitgerekte meeslepende nummers verveelden geen seconde. Hallucinerende achteroverleunende folkjazz met veel improvisatie. Alsof Richard Thompson aan het jammen was geslagen met Syd Barrett, Ali Farka Touré en Charles Mingus, daar in die zwoele sfeervolle backyard van The Mohawk op Red River Street. Op dat moment was Walker al in het vizier voor Vlieland en stond Into The Great Wide Open 2015 al met potlood in Walker's agenda.
Een half jaar later is het zover. Walker zal in Harlingen op de boot stappen, vergezeld door toetsenist Ben Boye (The Cairo Gang/Bonnie ‘Prince’ Billy), gitarist Brian Sulpizio (Health & Beauty) en een ritmesectie uit de jazz- en improvisatie scene: de Noorse drummer Ståle Solberg en Anton Hatwich met z’n contrabas. Spannende begeleiding, die perfect aansluit.
Ryley Walker speelt zaterdagmiddag even na tweeën op ons prachtige bospodium en daarom vroeg ik hem naar zijn favoriete luie zaterdagmiddagplaten.
Binnen een uur had ik antwoord, z’n keuzes net zo prikkelend en verrassend als zijn plaat en optredens:
2. Anne Briggs - The Time Has Come
3. Gato Barbieri & Don Cherry - Togetherness
Aankomende zaterdagmiddag speelt Ryley (14.05 uur) op het Bospodium.
Mis het niet.
