De hoogtepunten van Into The Great Wide Open 2022

Maar dan uitgekozen door ons eigen team

Aan het team van Into The Great Wide Open vroegen we wat hún persoonlijke hoogtepunt van het festival was. Dat ene optreden of kunstwerk, of simpelweg een bepaald moment. Het kon alles zijn. De lijst met hoogtepunten is dan ook verdomd divers geworden.

Arnout - productie

"Een van mijn hoogtepunten is met een propvolle vrachtboot in de opbouw naar Vlieland varen. Altijd zo spannend of het lukt en past en zo fijn als we dan onderweg zijn! Maar we hebben er weer samen met de bemanning bijna 200 meter aan voertuigen op gepuzzeld. Hulde voor team Noord Nederland, Willem, Fokke, Wietse en wie ik verder nog vergeet…"

"Een ander hoogtepunt is toch wel om drie dagen na de laatste show de Open Plek zo op te leveren. Schoon en klaar!"

Luca - producent kolder

"Mijn hoogtepunt van Into The Great Wide Open 2022? Ons eigen team (kinderkunst), Pip in haar feestjurk, een kan sangria van Cantina en Froukje op de achtergrond. Genieten!"

Jamie - artiestentransport

"Zaterdagnacht – dansend in De Bolder – een vriendinnetje met natte haren tegenkomen die roept dat er zeevonk is. Heel snel een handdoek halen en bij gebrek aan beter een fles wijn met water vullen en een fles met een restje juttersbitter meepakken. Daarna de klim naar het strand bij De Bolder maken, waar een groepje om een kampvuur zit. Daar een stuk vandaan al je kleren uittrekken en samen het water inrennen wat door beweging lichtgevend oplicht. Magisch!"

Anna - Het Vuurtorengenootschap

"Een beetje moe zijn en een beetje brak zijn en dan een rijstsoep eten bij de Bois op het Sportveld. Het zag er onooglijk uit, maar het was de lekkerste umami-bom die ik maar kon wensen op zondagochtend."

Adrienne - stagiair PR

"Ik kon niet kiezen uit één hoogtepunt dus heb er een paar opgesomd:

• De eerste dagen op Vlieland lichtelijke heimwee ervaren maar na dag twee constateren dat je je er helemaal thuis voelt en nooit meer weg wilt. Met leuke mensen om je heen op zo’n fantatische plek kan het snel gaan ❤
• In het productiekantoor druk achter je laptop aan het werk zijn en af en toe eens om je heen kijken en denken: wat een fantastisch-heerlijke chaos is het hier!
  
• Je PR-collega om 10:00 s’ochtends het lokale drankje genaamd Houdini zien bestellen en denken: poh, doe mij er ook maar zo eentje maar het toch maar niet doen en daar later spijt van hebben.
• De boot terug naar Harlingen opstappen om vervolgens met alle nieuw gemaakte vrienden op het dek te staan met de soundtrack van de Indische Waterlelies (die je al meerdere keren hebt vervloekt) op de ghettoblaster en dan je collega’s aan de kade met een spandoek zien staan met de tekst 'jullie zijn de beste'. Naderhand een klein traantje wegpinken."

Peter - designer in residence

"Alles lijkt traag in het Into The Great Wide Open-weekend. Loom slenterend in de septemberzon. Alle tijd voor lange gesprekken. Festivalgangers verplaatsen zich kalm in stofwolkjes over zandpaden. Tot Tropical Fuck Storm op het podium stapt. Oordoppen in. Mijn in de zon opgedroogde oorsmeer werkt zich het komende uur door al mijn poriën naar buiten in de sonische orkaan van de band wiens naam zichzelf alle eer aan doet. Wat een band!"

Nienke - dagelijks bestuur

"Mijn hoogtepunt van Into The Great Wide Open was de bouw. Daar weer zijn, bij elkaar komen, dat iedereen er weer was. Het team, de bouwers, van de locatiehoofden tot en met het team dat weer aan het koken is in de Nulck, van de bouwvrijwilligers die gewoon weer terug waren na drie jaar tot en met Jan die weer in De Bolder liep. Het ‘er weer zijn’ en hoe gewoon dat voelde, een warm bad. En dat was dan dus tegelijkertijd weer heel bijzonder.

Dus mijn hoogtepunt was aankomen op Vlieland, in een warm bad, met veelal dezelfde mensen, vrienden of eigenlijk gewoon een familie die ik een paar jaar uit het oog had verloren. En wat gelijk zo vertrouwd voelde. En die met elkaar zo hard gewerkt hebben en zo goed werk hebben geleverd, dat maakt me super trots."

Maire - programmeur kunst

"Het festival begint weliswaar op donderdag, maar ieder jaar op woensdagavond lopen we met de kunstredactie en kunstvrijwilligers een try-out route langs alle kunstwerken, uiteraard in het bijzijn van alle kunstenaars.

De try-out is bedoeld om te zien hoe (en of) alles op z’n plek valt en om eventuele laatste wijzigingen door te kunnen voeren voor we donderdagmiddag opengaan. Maar het is ook een moment van stilte voor de storm en om de kunstwerken in alle rust en met aandacht in ons op te nemen. Magisch was het, om na twee coronajaren weer door het bos te lopen, de kunstwerken te zien oplichten tussen de bomen, in de verte, en daarna van dichtbij. De twee-uur durende wandeling eindigde in een bosrijk duingebied achter De IJsbaan bij de Komorebi’s - kleine kunstmatige wezentjes die oorspronkelijk al ontwikkeld werden voor het festival in 2020 en door de extra gegeven tijd uitgroeide tot een grote zwerm van 100 stuks, op elkaar en de omgeving reagerend door middel van geluid en licht. Ondanks de grote groep was het muisstil. Het enige wat we hoorden waren het mos en de dennenappels knisperend onder onze voeten terwijl we ons tussen de wezentjes bewogen en het zachte geluid van de Komorebi’s, als water dat druppelt of kleine klikjes, hard, zacht, onderzoekend.

Daar in het pikdonker, met alleen de kleine onregelmatig knipperde lichtjes van de Komorebi’s die bijna leken te spiegelen aan de heldere sterrenhemel, was het zomaar weer precies zoals het hoorde te zijn. En man... wat had ik het gemist."

Stef - PR

"Na twee afgelaste edities ein-de-lijk alles samen zien komen. Dat alles staat, het doet en draait. Drie jaar aan opgespaarde ideeën en plannen die in één weekend dan toch tot ontbolstering komen. De vrolijke slotnoten op zondag van L'Impératrice en St. Paul op het Sportveld zorgen dan voor de kersen op de spreekwoordelijke taart. En wat vliegen vier dagen toch snel voorbij, jeetje. Nu al zin in 2023."