De Fotohoek

Met Robin Alysha Clemens

Bij het verslaan van alles dat er uit de machine rolt hoort steevast een ploeg fotografen die de boel verbeeldt. Gewoonlijk komt het clubje elkaar minstens tweemaal per jaar tegen, namelijk op Vlieland in de festival-fotokeet en backstage, in het publiek, bij de viskraam, in de duinen of diep in het bos. De fotografen zagen artiesten zwemmen in de Noordzee, en woonden ochtendrituelen in pyjama bij. Al jaren vormt Vlieland hun speelplaats. En inmiddels komen we hen ook op allerlei andere plekken tegen.

Omdat deze tijd van het jaar toch wel vraagt om nostalgie worden de dozen van de afgelopen jaren maar eens van zolder gehaald. Daaruit mag in deze rubriek een fotograaf vijf beelden kiezen om nog eens naar terug te verlangen. Deze editie de aftrap met een terugblik van Robin Alysha Clemens. 

Robin werkte al drie jaar als vrijwilliger op het festival voordat ze er aan de slag ging als portretfotograaf. Ze is een verhalenverteller die zich laat leiden door licht en de bewegingsruimte die haar onderwerp daarin inneemt - soms is er rust, soms veel dynamiek. Voor Into The Great Wide Open heeft ze talloze artiesten gefotografeerd in de setting van het eiland. 

Met welk gevoel denk je terug aan fotograferen op Vlieland?
Elke editie waren er wel leuke momenten waar ik met plezier aan terugdenk. Het leuke aan als fotograaf werken op een festival is dat je alle hoekjes ervan kunt verkennen. Verschillende secret shows op het strand of ergens verstopt in het bos, als fotograaf weet je precies waar en wanneer ze zijn. Samen met Douwe Bob het eiland over fietsen om hem uiteindelijk galopperend op een paard in de branding te fotograferen was wel een grappig moment. Samen met Juri - een collega-fotograaf van het festival - veel kattenkwaad uithalen, waardoor we ook wel eens in de problemen zijn gekomen. Het fotograferen van Devendra Banhart en John Cale (Velvet Underground) waren enorme highlights voor mij, omdat het enorm goede artiesten zijn. Maar bijvoorbeeld ook het portretteren van BAZART, waarmee ik daarna meermaals op tour ben geweest als fotograaf, of het fotograferen van Loyle Carner, Joe Goddard, Eefje de Visser, Oumou Sangaré, Alfa Mist, Otzeki of Whitney bijvoorbeeld, aangezien ik hun muziek vrij geweldig vind. Fotograferen op festivals is voor mij gewoon een verkapte manier om op een professionele manier een enorme muziek-fan te zijn en dat is hetgeen wat ik het allerleukste eraan vind.

Welke vijf momenten zijn je het meeste bijgebleven? 
Vijf foto’s kiezen vind ik moeilijk. Deze beelden zijn niet zozeer de foto’s met de beste verhalen, maar waarvan ik zelf vind dat ze gewoon het mooist gelukt zijn. De meeste zijn gemaakt vlak voor of na de shows, in gestolen momenten. Het is voornamelijk veel improvisatie en rondom de shows veel, veel wachten.  

Nick Mulvey, Into The Great Wide Open 2017
Dit was vlak na een invite only show die hij had gegeven in een strandtent. We rolden erna zo het strand op. 

Oumou Sangare, Into The Great Wide Open 2018
Een minuut voordat ze op moest lukte het me nog om backstage bij het hoofdpodium een foto van haar te maken. 



Otzeki, Into The Great Wide Open 2018
Dit was op het strand, vlak voor hun show in de Bolder die avond. Het was op een donderdag, dus de energie voor de rest van het weekend was sterk voelbaar. 


Hercules and Love Affair, Into The Great Wide Open 2017
Dit was backstage bij het hoofdpodium, drie minuten voor ze op moesten. 


Typhoon, Into The Great Wide Open 2015
Na zijn optreden in de kerk. 

 

Waar ben je nu mee bezig? 
Op dit moment ligt alles natuurlijk wat meer op z'n gat vanwege corona maar ik ben nu wel bezig met een groot project over Generatie Z, in samenwerking met de Rijksuniversiteit Groningen en Noorderlicht. Het project gaat over de percepties van volwassen worden en opgroeien. Uiteindelijk gaat het een video-installatie worden, wat tof is, aangezien ik al jaren niet meer met video heb gewerkt dus ik zie dit als een nieuwe uitdaging. De laatste jaren ben ik mij meer gaan richten op autonome projecten die op de grens liggen van documentair werk en kunst. Ik ben daardoor veel minder muziek en muzikanten gaan fotograferen wat ik ergens wel enorm mis, maar gezien dit jaar de culturele sector zo onderuit ligt ben ik ergens ook wel blij dat ik die verandering heb gemaakt.

Meer over Robin is te vinden op haar website of Instagram.