De Basisbeurs: Pink Oculus

Zangeres is zelfs al begonnen aan haar volgende plaat

Met De Basisbeurs steunt Into The Great Wide Open – mede dankzij donaties van publiek – zes maanden lang zeven artiesten en makers. De komende tijd vragen we ze één voor één waar ze de afgelopen tijd zoal mee bezig zijn geweest. Deze week: de Nederlands-Surinaamse zangeres en producer Pink Oculus.

Bijna zes jaar is het geleden sinds Pink Oculus, echte naam Esperanza Denswil, haar EP Delicious uitbracht. Sindsdien speelde ze wel her en der live (kijk vooral haar uitvoering van Billie Holiday’s ‘Strange Fruit’ bij Wende’s Kaleidoscoop even terug), maar van nieuwe releases kwam het niet. Aan die radiostilte komt binnenkort een eind, een nieuw hoofdstuk voor Pink Oculus staat op het punt van beginnen.

En misschien zijn de eerste bladzijden al geschreven. Zonder vooruitgesnelde tracks gaf Denswil afgelopen november een uitgebreid voorproefje van haar nieuwe album Before Wisdom voor een publiek dat al gauw omver geblazen werd. “Het was heel spannend,” aldus Denswil vanuit haar thuisstudio, “Ik heb al best lang niets uitgebracht. En de muziek die van mij uit is, is heel anders dan wat ik nu maak.” Het bleek een succes. Denswil kreeg “alleen maar” positieve reacties; 3voor12 noemde het één van de beste shows van het festival: “Het gaat van groovy afrobeats tot ingetogen R&B en als een stelletje kletsende Duitsers tot stilte wordt ge-ssssst weet je dat Pink Oculus iedereen om haar vinger heeft gewonden.”

De gelikte R&B van haar eerste EP’s heeft op Before Wisdom plaats gemaakt voor een geheel nieuw palet, waar ook invloeden uit grime en metal niet geschuwd worden. Hoe het verder klinkt? Daar denkt Denswil niet veel over na: “Ik heb daar geen antwoord op. Gewoon luisteren.”

De eerste demo’s nam Denswil al in het najaar van 2019 op. “Toen wist ik nog helemaal niet wat ik aan het maken was. Je begint ergens mee en dat doe je omdat je iets voelt, maar het was geen conceptalbum ofzoiets. Ik ging maken wat ik kwijt moest en dat is dit album geworden.” Dat kort op het begin van dat proces een lockdown volgde, maakte voor Denswil geen verschil. “Waar ik toen was in mijn leven, was ik best wel een kluizenaar. De lockdown heeft mij geleerd dat ik niet per se een gezonde levensstijl had, want ik dacht echt: oh, maar ik leef eigenlijk al zo. Ik ga gewoon nooit naar buiten.”

Hoe het album uit zou pakken, was voor haarzelf lange tijd ook een raadsel, maar dat er iets verwerkt moest worden stond buiten kijf. “Ik heb in een best wel abusive relatie gezeten. Het album gaat over toen ik daar uit was en hoe ik de reis terug naar mezelf maakte, niet alleen op spiritueel niveau, maar eigenlijk op elk niveau. Wie ben je nou? En hoe zet je jezelf opnieuw in elkaar? Dat is fucking moeilijk en dat is ook waarom dat proces zo zwaar was. Het is meer dan muziek, het is meer dan gewoon liedjes maken. Terwijl je ergens doorheen gaat erover schrijven, het performen, het opnemen en afmaken, dat doe ik nooit meer, dat kan ik je wel vertellen. Maar het was allemaal heel écht.”

Dat het album is gaan klinken zoals het klinkt, komt volledig door die moeilijke periode. “Dit is hoe ik me voelde. Dit is hoe pijn klinkt.” Al was ook de samenwerking met Binkbeats van groot belang voor het eindresultaat. Op de vraag hoe het was om midden in zo’n moeilijke periode de studio in te duiken, begint Denswil te lachen. “Ik bekijk het ook een beetje vanuit Binks perspectief en volgens mij was het voor hem wel echt zwáár. Het was heel moeilijk, omdat ik gewoon nog echt diep in de put zat. Ik was níét bereikbaar. Er waren momenten waarop ik echt niet aan muziek kón werken. Ik heb veel aan m’n team te danken. Zij hebben me er echt doorheen getrokken: ‘Esperanza, je móét dit afmaken!’”

En ze moest inderdaad. “Ik heb ook geprobeerd om een ander soort nummers te schrijven, maar het voelde alsof ik heel erg tegen mezelf aan het liegen was. Als ik verder was, dan moet ik hiermee dealen, dan moet ik hier naar kijken en m’n verhaal vertellen. Anders kan ik niet helen. En ik ben artiest, dus dit is de manier waarop ik dat doe.”

Before Wisdom is nu al een paar maanden af, gemasterd en wel. Ook het visuele gedeelte, dat op Le Guess Who? al een belangrijk onderdeel van de show bleek, is zo goed als rond voor als Denswil straks eindelijk weer mag touren. De samenwerking met audiovisueel kunstenaar Boris Acket en spatial designer Dennis Vanderbroeck was “amazing”, vertelt ze. “Ik vond het heel moeilijk, want ik moest controle loslaten en dat is iets dat ik niet zo goed kan, maar ik ben blij dat ik de kans heb gekregen om op deze manier samen te werken. Ik denk dat je op deze manier ook veel meer uit de muziek haalt.” De installatie werd een manier om de pijn uit het album ook op andere manieren te kunnen verwerken. “Het is heel abstract natuurlijk, dus als ik jou niet uitleg wat het is, dan denk je: oh mooi. Dat vind ik ook wel fijn, dat je je eigen interpretatie eraan kunt geven.”

En nu? Even niets? Niet voor Denswil. “Ik ben al begonnen aan de volgende plaat, want het is belangrijk dat je blijft maken als creatieveling. Ik heb ook het gevoel alsof ik iets te bewijzen heb nu. Ik heb vijf jaar niks uitgebracht, als het niet langer is. Ik ga niet meer stilzitten voorlopig.” Ze verheugt zich erop “vrolijkere dingen” te maken, al beseft ze dat er nog altijd genoeg te verwerken valt en dat er altijd “een bepaalde mineursfeer al zijn.” Maar: “Ik ben nu op een veel betere plek in m’n leven. Dus dat ga je ook horen in de muziek.”

De Basisbeurs helpt daarbij, aldus Denswil. “Het zorgt ervoor dat ik wat meer rust ervaar – en dat beïnvloedt alles in je leven. Als je heel onrustig leeft, is dat overal voelbaar. Dat je je niet op je gemakt voelt, dat je niet de rust ervaart die je eigen zou willen ervaren, de ruimte ervaart die je zou willen ervaren. Je ziet het in alles.”