De Basisbeurs: Anne Soldaat

Gitarist/songwriter doet 't even rustig aan

Met De Basisbeurs steunt Into The Great Wide Open – mede dankzij donaties van publiek – zes maanden lang zeven artiesten en makers. De komende tijd vragen we ze één voor één waar ze de afgelopen tijd zoal mee bezig zijn geweest. Deze week: gitarist en songwriter Anne Soldaat.

Sinds Anne Soldaat ruim zeventien jaar geleden, kort nadat de stekker uit Daryll-Ann was getrokken, voor het eerst muziek onder zijn eigen naam uitbracht, hebben isolement en samenwerkingszucht elkaar in onregelmatige eb- en vloedbewegingen afgewisseld. Zo moest Facts & Fears, in juli 2021 verschenen, een echte bandplaat worden. Soldaat werkte ervoor samen met DeWolff-frontman Pablo van de Poel en was vastberaden er vooral veel mee te gaan touren. “Ik dacht: ik kan weer lekker op pad.”

Het behoeft geen verdere uitleg: de geplande najaarstour was er eentje van angst en beven. Uiteindelijk werd de helft naar het komende voorjaar overgeheveld; de rest van de shows was voortdurend onderhevig aan wispelturig coronabeleid. Seated, met mondkapjes, op anderhalve meter. “De leukste avond was Tivoli, toen het allemaal nét een beetje kon en iedereen gewoon door elkaar heen liep in een zaal die best goed gevuld was. Dat was ouderwets leuk – maar dat was ook maar één keer.”

Na maandenlang geregel (“Ik doe het allemaal zelf: mensen bellen, iedereen bij elkaar krijgen, facturen sturen… Het is niet waar je van droomt als je kunstenaar wordt.”), heeft Soldaat sinds begin 2022 dan eindelijk de zeeën van tijd om weer eens zijn thuisstudio in te duiken. Alhoewel, zeeën van tijd… Sinds Soldaat vorig jaar zomer voor het eerst vader werd, kan hij zich niet meer “onbezorgd terugtrekken en dagenlang lopen te klooien” en ligt het creatief tempo dus, ondanks de verder lege agenda, ietwat lager dan voorheen. Wat buiten kijf staat is dat hij nog zoveel wil doen; “Ik heb nog zoveel in m’n hoofd.” Te beginnen met een project dat al sinds vóór Facts & Fears op de plank ligt.

In juli vertelde Soldaat in een interview met Trouw al nóg een plaat klaar te hebben. “Ik moet alleen de teksten nog schrijven.” Aldaar gaat hij nu, een halfjaar verder, weer door waar hij toen gebleven was. “Hoe langer je iets laat liggen, hoe hoger de drempel om er weer aan te beginnen. Dat je echt denkt: ik weet het niet meer, ik weet niet meer wat het voorstelt. Nu ben ik godzijdank een beetje over die drempel heen en zit ik er weer middenin.”

“Het is een beetje dansbaar en funky,” licht Soldaat het tipje van de sluier alvast voorzichtig, “met samples en beats.” En zodoende zijn de teksten – iets dat Soldaat altijd tot het eind bewaart – “meer sloganachtige frases in plaats van navelstarige, filosofische bespiegelingen. Het moet gewoon een goede flow hebben of ritmisch goed zijn, meer dan dat het inhoud heeft.”

Die stijlbreuk doet Soldaat al voorzichtig piekeren over hoe straks verder, als het project in kwestie af is. “Ik hoor het in m’n hoofd, maar het verwerkelijken, dat is wel een stap. Dan zou ik echt een dedicated band moeten hebben die dit jasje past.” Dat zal research vereisen, beseft Soldaat, die zich de afgelopen jaren ferm heeft geworteld in het sixtiesclubje van Excelsior; een geheel nieuwe band, vermoedelijk. “Dat is onbekend terrein en dan is de makkelijkste weg: ik ga gewoon níét live spelen. De weg van de minste weerstand. Het is een beetje afhankelijk van wat de reacties zijn. Ik ben nu alleen maar alleen bezig, al ben ik zelf mijn grootste criticaster.”

Eerst maar eens de plaat afmaken en “dankzij De Basisbeurs” kan Soldaat rustig aan doen, “zeker een paar maanden nog, dat geeft heel veel rust.” Een luxe, zo beseft hij, want “veel collega-muzikanten en kunstenaars in bredere zin liggen toch wakker van hoe ze het moeten rooien. Misschien hebben ze ook kinderen. De gasprijzen stijgen. Inflatie torenhoog. Dat is wel heftig.” Vooral omdat creativiteit en het alledaags leven uit communicerende vaten bestaan. “Als je heel gestrest bent, of heel praktisch bezig bent met overleven, dan gaat dat ten koste van je kunstenaarschap. In die zin ben ik een bevoorrecht mens.”

Persoonlijke aandachtspunten voor Soldaat: zijn neiging tot ‘tunnelaudio’, zoals hij het zelf noemt, en kluizenaarschap. De gitarist heeft altijd tal van projecten zij-aan-zij gehad, maar: “Ik kan me heel goed zelf vermaken, dat is het probleem.” En dus sluit hij zich nog altijd, als de planning het toelaat, uren op in de studio naast zijn huis. Al is het soms om maar wat gitaar te spelen, “in shape te blijven,” zich een beetje te vervelen. Al dat nodig is om, vroeger of later, het werk af te krijgen. Soldaat geeft toe: “Het is niet zo romantisch. Het is echt een kwestie van iets afmaken. Het is meer een kwestie van ambacht dan inspiratie.”

En ambacht kost tijd, evenals uitvogelen wat de volgende stap gaat zijn. Van die luxe maakt Soldaat nog even gebruik. Wanneer het album in kwestie verschijnt is nog onduidelijk – of er überhaupt mee getourd gaat worden al helemaal. De Facts & Fears-tour wordt in ieder geval dit voorjaar voortgezet. Meer informatie daarover vind je op de website van Soldaat.