"Voor ons is ITGWO net als kerst," zegt Annemarie met een glimlach. "Een vast moment in het jaar, iets waar je je op verheugt, waar je bij hoort." Ze is 56, woont met Dennis in Amsterdam en werkt voor de overheid in Zwolle. Dennis, 53 jaar, is consultant bij een internationaal IT-bedrijf, met een sterke focus op duurzaamheid. Beiden reizen dus veel, al is dat door hun werk de laatste jaren flink veranderd. "Thuiswerken is eigenlijk de norm geworden," vertelt Dennis. "En dat past ook weer goed bij hoe we kijken naar de wereld. Minder uitstoot, bewuster leven." Diezelfde overtuiging maakt ook dat ITGWO hen aanspreekt. "Het festival heeft een voorbeeldfunctie," zegt Dennis. "Op het gebied van duurzaamheid, maar ook in hoe het georganiseerd is. Geen massaliteit, maar echtheid. Met respect voor natuur, kunst en cultuur." 

Dennis en Annemarie – Vuurtorenwachters

"Wij waren al festivalliefhebbers voordat we kinderen kregen," vervolgt Annemarie. "En toen die er waren, gingen we op zoek naar festivals die kindvriendelijk waren." Het toeval bracht hen op Vlieland, waar ze al vaker waren geweest. De combinatie van eiland, festival en gezin bleek perfect. "Het voelde veilig. De kinderen konden hun gang gaan. Het werd een andere manier van festival beleven, maar wel een hele mooie." De kinderen, inmiddels 21 en 22, zijn al jaren vaste bezoekers van ITGWO. "Eva heeft bij De Jeugd gezeten. En nu gaat ze met haar eigen vriendengroep," vertelt Annemarie trots. "Ze neemt ook telkens nieuwe mensen mee, die ze enthousiast maakt." Dennis vult aan: "En wij? Wij blijven ook gaan. Elk jaar weer. Het is een afsluiter van ons festivalseizoen. Een moment van rust en verrassing."

Wanneer gevraagd wordt naar hoogtepunten, aarzelen ze even. Niet omdat er niets is, maar omdat het er veel zijn. "Ik zie Eva nog zitten, als klein meisje vooraan bij een optreden van Spinvis. Helemaal betoverd. Dat vergeet je nooit meer," zegt Annemarie. "Of die Japanse artiest vorig jaar, Ichiko Aoba, op het Vuurboetsduin. Dat was zo sereen, zo perfect voor die plek."

Ichiko Aoba op Into The Great Wide Open 2024

Voor Dennis zijn het vaak juist de kleine, onverwachte momenten. "Niet de grote namen, maar iets waar je blijft hangen. Je praat wat met vrienden en ineens begint er iets in het bos. Dat maakt ITGWO zo bijzonder. Die open plekken, het gevoel dat alles kan gebeuren zonder dat je ernaar op zoek hoeft."

Ook de kunst is een belangrijk onderdeel van hun beleving. Ze doen niet elk jaar de hele kunstroute, maar proberen altijd iets mee te pakken. "Dat systeemplafond in het bos, weet je nog?" vraagt Annemarie. Ze lacht. "Zo'n lelijk kantoording midden in de natuur. Dat contrast was goed. Daar houd ik van." Wat hen vooral raakt, is hoe vanzelfsprekend de beleving is. "Je zet een podium in het bos en het werkt," zegt Annemarie. "Omdat het eiland al zo'n krachtig decor is."

'Habitat' door Bouke Groen en Jerke Mulder, Into The Great Wide Open 2014

Sinds 2018 zijn Annemarie en Dennis lid van Het Vuurtorengenootschap. Waarom? "Heel eerlijk? Ik weet het niet meer precies," zegt Annemarie. "Waarschijnlijk vanwege de kaartgarantie," vult Dennis aan. "Maar ook omdat we het festival echt een warm hart toedragen." Ze doen regelmatig mee aan bijeenkomsten en extra activiteiten. "Het is leuk om te horen hoe de organisatie het beleeft. En het inkijkje in de organisatie, of gewoon een goed gesprek." Het liefst zouden ze zelfs meer betrokken zijn. "Ik vond het heel tof dat je je vorig jaar kon aanmelden om de vrijwilligers welkom te heten," zegt Annemarie. "Zulke dingen geven me het gevoel dat ik echt iets kan doen. Die verbondenheid, daar gaat het om."

Muziek blijft belangrijk. Annemarie maakt elk jaar een playlist, luistert in de trein en maakt een lijstje. "Soms voorspel ik zelfs wie er komt," zegt ze lachend. "En soms zit ik goed!" Toch is het niet meer het najagen van optredens. "Vroeger liep je gejaagd van het ene naar het andere podium," zegt Dennis. "Nu zijn we relaxter. Als we 60% van ons lijstje zien, is het veel. Het gaat meer om de sfeer, om het samenzijn en verrast worden." Als het over de toekomst van ITGWO gaat, zijn Annemarie en Dennis eensgezind: het festival moet blijven vernieuwen, maar niet groter worden. "Het is geen festival voor de meute," zegt Dennis. "En dat is precies wat het zo sterk maakt."

Een kleine boodschap aan de lezer

Dennis: "Kijk niet alleen naar de podia, maar ontdek ook de kunst. En het dorp, de kerk, de Vuurboetsduin. Het is allemaal onderdeel van het festival."
Annemarie: "En wees er gewoon. Zonder haast. Het eiland doet de rest."

Het Vuurtorengenootschap is een groep van circa 125 liefhebbers die naast een financiële donatie, ook advies en perspectief biedt. Dankzij hun steun kan Into The Great Wide Open ruimte blijven geven aan kunst, muziek, duurzaamheidsprojecten en ideeën die buiten de gebaande paden treden. Wil je ook bijdragen aan de toekomst van het festival en aansluiten bij het Vuurtorengenootschap? Voor 2026 zijn er nog een beperkt aantal plekken beschikbaar. Lees hier verder voor meer info of om je aan te melden.

Beeld door Luuk Roordink, Alicia Karsonopoero en Sander Heezen.