2025: Currents
Eb en vloed zijn natuurlijke verschijnselen die de waterstand van de zee beïnvloeden. Ze worden veroorzaakt door de aantrekkingskracht van de maan en de zon op de aarde, gecombineerd met de draaiing van de aarde. Deze getijden zorgen voor een regelmatig stijgen en dalen van het zeewater. In veel culturen over de hele wereld worden de getijden van de zee niet alleen gezien als een natuurfenomeen, maar dragen ze ook diepere symbolische betekenissen. In verschillende kustgemeenschappen, zoals die in Zuidoost-Azië en bij de Polynesische eilanden, worden de getijden gezien als een bron van leven en voorspoed. De vloed brengt vaak vruchtbare silt en voedingsstoffen aan land, wat gunstig is voor de landbouw en visserij. De zee voedt niet alleen de mensen, maar de terugkerende getijden symboliseren ook hoop en de belofte van continuïteit.
2025: Currents
Eb en vloed zijn natuurlijke verschijnselen die de waterstand van de zee beïnvloeden. Ze worden veroorzaakt door de aantrekkingskracht van de maan en de zon op de aarde, gecombineerd met de draaiing van de aarde. Deze getijden zorgen voor een regelmatig stijgen en dalen van het zeewater. In veel culturen over de hele wereld worden de getijden van de zee niet alleen gezien als een natuurfenomeen, maar dragen ze ook diepere symbolische betekenissen. In verschillende kustgemeenschappen, zoals die in Zuidoost-Azië en bij de Polynesische eilanden, worden de getijden gezien als een bron van leven en voorspoed. De vloed brengt vaak vruchtbare silt en voedingsstoffen aan land, wat gunstig is voor de landbouw en visserij. De zee voedt niet alleen de mensen, maar de terugkerende getijden symboliseren ook hoop en de belofte van continuïteit.
Tegelijkertijd brengen de getijden ook een gevoel van angst en dreiging met zich mee, vooral voor gemeenschappen die enerzijds afhankelijk zijn van de zee, maar ook kwetsbaar zijn voor haar grillen. In de Noordse mythologie, bijvoorbeeld, wordt de zee vaak afgebeeld als een onvoorspelbare en gevaarlijke kracht, en in Japan speelt het begrip van tsunami – een plotselinge en dodelijke vloedgolf – een prominente rol in de collectieve psyche. Eb en vloed worden soms gezien als symbolen van de cyclus van vernietiging en vernieuwing die inherent is aan de natuur. Het besef dat het leven ondergeschikt is aan het ritme van de elementen zie je ook dichter bij huis, bij eilandbewoners die er elke dag mee leven. Zij leven in stille harmonie met de getijden en de natuur. Voor hen is het opkomende tij niet alleen een symbool, maar ook een bron van leven en welvaart, terwijl het afgaande tij zowel een kracht als een herinnering aan verlies, zwakte en dood is.
Antropoloog Sir James George Frazer schreef daarover in zijn literaire werk The Golden Bough: “Another ancient belief, attributed to Aristotle, was that no creature can die except at ebb tide. The belief, if we can trust Pliny, was confirmed by experience, so far as regards human beings, on the coast of France. (...) In Portugal, all along the coast of Wales, and on some parts of the coast of Brittany, a belief is said to prevail that people are born when the tide comes in, and die when it goes out.”
Tegelijkertijd brengen de getijden ook een gevoel van angst en dreiging met zich mee, vooral voor gemeenschappen die enerzijds afhankelijk zijn van de zee, maar ook kwetsbaar zijn voor haar grillen. In de Noordse mythologie, bijvoorbeeld, wordt de zee vaak afgebeeld als een onvoorspelbare en gevaarlijke kracht, en in Japan speelt het begrip van tsunami – een plotselinge en dodelijke vloedgolf – een prominente rol in de collectieve psyche. Eb en vloed worden soms gezien als symbolen van de cyclus van vernietiging en vernieuwing die inherent is aan de natuur. Het besef dat het leven ondergeschikt is aan het ritme van de elementen zie je ook dichter bij huis, bij eilandbewoners die er elke dag mee leven. Zij leven in stille harmonie met de getijden en de natuur. Voor hen is het opkomende tij niet alleen een symbool, maar ook een bron van leven en welvaart, terwijl het afgaande tij zowel een kracht als een herinnering aan verlies, zwakte en dood is.
Antropoloog Sir James George Frazer schreef daarover in zijn literaire werk The Golden Bough: “Another ancient belief, attributed to Aristotle, was that no creature can die except at ebb tide. The belief, if we can trust Pliny, was confirmed by experience, so far as regards human beings, on the coast of France. (...) In Portugal, all along the coast of Wales, and on some parts of the coast of Brittany, a belief is said to prevail that people are born when the tide comes in, and die when it goes out.”
