Into The Great Wide Open 2023
Kan het beter?
DE MUZIEK
Er werden steengoede shows gegeven op Vlieland, dat nog steeds zorgt voor net dat beetje extra. We horen het maar al te vaak, in krantenkoppen en rondzingend onder het publiek: eigenlijk is het eiland de hoofdact.
Maar dan nog: c'est le ton qui fait la musique. Nieuwe gitaarbands als Sprints en Ditz konden rekenen op veel bekijks, in De Kuil trok de Utrechtse dj Ajuma het bos helemaal vol. Bij Grove kwam in de middagzon op De Tokkelbaan alles samen. Een maatschappijkritische noot, woest dansend bezongen. Acts als Warhaus, Agar Agar, Charlotte Adigéry en Squid, die op eerdere edities nog in een onbekendere hoedanigheid indruk maakten, wisten hun in de tussentijd vergaarde populariteit waar te maken. We zijn benieuwd welke artiesten de komende jaren hun huidige podium ontgroeien.
De muzikanten voelden zich thuis op het eiland waar we al sinds 2009 warm worden ontvangen. Jasper Verhulst, bassist van Altın Gün, hielp bijvoorbeeld drie dagen als vrijwilliger, draaide plaatjes én sloot op zondag het volle Sportveld af. November Ultra verzuchtte op de boot terug: ‘It truly was a dream to sing my little songs here, on this island, surrounded by so much kindness, talent and natural beauty’. En Hamish Hawk liet op social media weten: ‘Never laid eyes on a festival quite like it.’ Dat zijn de complimenten waar je het als team voor doet.
In de kunstroute stond de geestverruimende werking van het Waddengebied centraal, en daarmee de zintuiglijke ervaring.
Geurkunstenaar Frank Bloem deconstrueerde de geuren van de zomer en wist specifiek de geur van het Vlielandse dennenbos te vangen, zowel in een installatie als in het parfum Dennenlust, dat in beperkte oplage te koop was (en uitverkocht). Brackish Collective liet het brakwater-duingebied tot leven komen met een proeverij van verrassende plantenextracten uit het gebied. Andere werken bedienden tegelijkertijd ogen én oren, zoals de drie bijzondere klankkasten van Pelle Schilling – een talent om in de gaten te houden – en [tik] van Jurjen Alkema & Andrea Dröes. Vica Pacheco's Mitote was prachtig intiem en zorgde voor verstilling, waar de werken van Jop Vissers Vorstenbosch en Heleen Blanken juist expliciet zinnen prikkelden door te spelen met licht.
DUURZAAMHEID
(Bijna) van de aggregaten af
Het festival ging door de inzet van Lab Vlieland bijna helemaal van de aggregaten af in een pilot met energie van het vaste stroomnet en oplaadbare batterijen die de podia van stroom voorzagen. Daarmee werd 6000 liter diesel – en de uitstoot die daarmee gepaard gaat – bespaard, ten opzichte van de 9000 liter die we vorig jaar nog nodig hadden. Dankzij herbruikbaar servies, het uitbannen van restafvalbakken op het terrein en een minutieuze afvalscheiding wisten we niet eerder zoveel grondstoffen uit de verbrandingsoven te houden. Zo kunnen alle afvalstromen weer als grondstof worden ingezet.
We maakten ons ook op andere manieren hard voor de beperking van onze voetafdruk. Zo werd crew fossielvrij naar Harlingen vervoerd en werden artiesten – voor zover ze er sowieso zelf al niet liever voor kozen zich te voet of te fiets te verplaatsen – op Vlieland elektrisch rondgereden. De niet te voorkomen restuitstoot, waarvan een groot deel door de reisbewegingen van bezoekers, wordt gecompenseerd met duurzame koolstofopslag.
